Τις Φυτούρες Ζακύνθου ετοίμασαν οι δευτεροετείς μαθητές του τμήματος Β3 της Σχολής “Αρτοποιίας– Ζαχαροπλαστικής” της ΕΠΑ.Σ ΔΥΠΑ Γαλατσίου, στο πλαίσιο του εργαστηρίου “Συναφή προϊόντα Αρτοποιίας Ζαχαροπλαστικής” με την επίβλεψη και καθοδήγηση της κας Καλτσά Καλομοίρας, Τεχνικού Αρτοποιίας Ζαχαροπλαστικής και της κας Χαριτάκη Κορνηλίας, Τεχνολόγου Τροφίμων.
Η Ζάκυνθος χαρακτηρίζεται από τις απλές αλλά πεντανόστιμες συνταγές της με λίγα υλικά που κυρίως παράγει. Οι μικρές φριτούρες ή φυτούρες είναι παραδοσιακό γλυκό που προσφέρεται σε γάμους, σε τοπικά πανηγύρια και κυρίως ανήμερα της γιορτής του Αγίου Διονυσίου. Φτιάχνονται από πλανόδιους πωλητές σε πάγκους που στήνονται έξω από τις εκκλησίες που γιορτάζουν. Θα τις συναντήσουμε όμως και τα καλοκαίρια αλλά και σε καταστήματα με παραδοσιακά προϊόντα ολόκληρο το χρόνο. Είναι ένα απλό και εύκολο γλύκισμα, ιδανικό για την περίοδο της νηστείας που θα το αγαπήσουν πολύ και τα παιδιά. Μοιάζει με σιμιγδαλένιο χαλβά, φτιάχνεται με χοντρό σιμιγδάλι και νερό, αλλά το τηγάνισμα σε ελαιόλαδο ή σπορέλαιο το κάνει τραγανό εξωτερικά ενώ το εσωτερικό του παραμένει μαλακό και ζουμερό. Τέλος, πασπαλίζεται με κανέλα και ζάχαρη. Η εξωτερική κρούστα είναι και αυτή που απογειώνει το γλυκό γιατί είναι τραγανή με έντονη τη γεύση της κανέλας. Εκείνος που τηγανίζει, ο επονομαζόμενος Φυτουράς, βουτάει τις φυτούρες σε ζάχαρη, πασπαλίζει με κανέλα και εύχεται «Και του Χρόνου»!.
Σε κατσαρόλα βάζουμε το νερό και λίγο πριν πάρει βράση ρίχνουμε το σιμιγδάλι. Ανακατεύουμε συνεχώς με μια κουτάλα και προσθέτουμε το αλάτι.
Όταν αρχίσει να βράζει, χαμηλώνουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε για να μην κολλήσει.
Όταν πήξει και γίνει σαν πουρές, το κατεβάζουμε από τη φωτιά. Το ρίχνουμε σε ένα λαδωμένο ταψί, το ισιώνουμε και το αφήνουμε να ξεκουραστεί 10 ώρες.
Αφού κρυώσει το κόβουμε σε μπακλαβαδωτά κομμάτια και τα τηγανίζουμε για 2 λεπτά από κάθε πλευρά.
Όταν ροδίσουν τα βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί. Τα βουτάμε σε ζάχαρη και πασπαλίζουμε με κανέλλα.
