Αν θέλει να αναζητήσει κανείς τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, αυτές βρίσκονται στην αρχαιότητα και αποδίδονταν σε εορτές που σχετίζονταν με την αγροτική παραγωγή (Θαργήλια, Θαλύσια, Κρόνια). Στη συνέχεια το έθιμο πέρασε στα ρωμαϊκά «Σατουρνάλια», προς τιμήν του Κρόνου, για να φτάσει στη χριστιανική εποχή, όπου οι πίτες συνδέονται πλέον με τον Μέγα Βασίλειο από την Καισάρεια, όπου ο μύθος θέλει να ενσωματώνει στο έδεσμα και μικρά πολύτιμα τιμαλφή, που στις μέρες μας αποτυπώνονται ως τα νομίσματα (φλουριά / Κωνσταντινάτα) που κρύβουμε εντέχνως μέσα, αναμένοντας τον τυχερό στον οποίο θα πέσει το κομμάτι για να έχει μια «καλή χρονιά».
Ζεσταίνουμε όλα τα υλικά, εκτός από το αλεύρι και τη μαγιά σε ένα καζάνι, ανακατεύοντας με το σύρμα.
Βάζουμε στον κάδο του μίξερ το αλεύρι και τη μαγιά διαλυμένη σε λίγο νερό, ρίχνουμε το υπόλοιπο μίγμα (να μην καίει) στον κάδο και ζυμώνουμε στην πρώτη ταχύτητα με το γάντζο μέχρι να πάρουμε ζύμη μαλακή και ελαστική.
Κόβουμε σε μπάλες και ξεκουράζουμε σκεπασμένες μέσα στη φόρμα για 30 λεπτά. Πατάμε με τα χέρια να πιάσει όλη σχεδόν την επιφάνεια της φόρμας και αλείφουμε με αυγό.
Προαιρετικά γράφουμε στην επιφάνεια τις ευχές με ένα μίγμα από βούτυρο, ούζο, άχνη και αλεύρι και διακοσμούμε με ξεφλουδισμένο αμύγδαλο.
Τοποθετούμε στη στόφα (35οC) για περίπου 45 λεπτά. Ψήνουμε αρχικά στους 180οC και στη συνέχεια στους 160οC για περίπου 40 λεπτά.
0 servings