Το Σωματείο Αρτοποιών Νομού Καβάλας ιδρύθηκε το 1947, όντας ένα από τα παλαιότερα Σωματεία στην Ελλάδα. Μέχρι πρόσφατα αριθμούσε 135 μέλη (20 από αυτά από τη Θάσο), ωστόσο τελευταία έκλεισαν τέσσερα αρτοποιεία.
Συνέντευξη στη Μαριάννα Σπανού
Πώς πραγματοποιείται η επικοινωνία των μελών σε ένα Νομό με απομακρυσμένες, νησιωτικές περιοχές;
Οι αρτοποιοί στην Καβάλα έχουμε δεθεί στα τόσα χρόνια κοινής πορείας. Σε αυτό συμβάλουν και οι δράσεις του Σωματείου που είναι ενωτικές. Υπάρχει σύμπνοια χωρίς διαμάχες μεταξύ μας. Με τους αρτοποιούς στη Θάσο η επικοινωνία είναι κάπως δυσκολότερη, λόγω απόστασης που δυσκολεύει τη συμμετοχή τους σε συγκεντρώσεις και συνελεύσεις. Ωστόσο, ενημερώνονται και συμμετέχουν όπου μπορούν.
Πώς αντιμετωπίζετε σαν Σωματείο τα ζητήματα του κλάδου;
Όταν προκύπτει ένα φλέγον θέμα ενημερώνονται όλα τα μέλη. Πρόπερσι, με τις αυξήσεις στο ρεύμα, οργανώσαμε δράσεις, ώστε να αποφασίσουμε με ποιο πάροχο θα συνεργαστούμε, πετυχαίνοντας πιο συμφέρουσες τιμές. Μιλήσαμε τότε με τον Υπουργό ξεκαθαρίζοντας, ότι σκοπός μας δεν είναι οι επιδοτήσεις που συντηρούν μη υγιείς καταστάσεις. Προτείναμε με την Ομοσπονδία κάποιες δραστικότερες ενέργειες, όπως να επιδοτηθούν 100% τα πάνελ ηλιακής ενέργειας στα εργαστήριά μας, αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση.
Γενικά, πώς θα χαρακτηρίζατε την κατάσταση σήμερα στην αρτοποιία;
Σίγουρα, τα πράγματα είναι πλέον δύσκολα, καθώς το κράτος ακολουθεί μια αρνητική κοινωνική πολιτική σε σχέση με το ψωμί. Θα έπρεπε, κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη, το ψωμί να είναι προσιτό σε όλους, πράγμα που δεν ισχύει στις μέρες μας. Είναι αδύνατον να κρατήσουμε την τιμή του ψωμιού χαμηλά με τόσο αυξημένα έξοδα. Όταν ακρίβυνε το πετρέλαιο στραφήκαμε σε άλλες μορφές ενέργειας, όπως το πέλλετ, το φυσικό αέριο, αλλά όλα εκτοξεύονται διαρκώς.
Πώς πιστεύετε ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα;
Αναγκαζόμαστε συνεχώς να γινόμαστε πολυμήχανοι. Αναζητούμε τρόπους να διατηρήσουμε χαμηλές τιμές, ενώ παράλληλα δεχόμαστε πόλεμο από τα σούπερ μάρκετ. Αν εμείς ανεβάσουμε τις τιμές, ώστε και να προσφέρουμε ποιοτικό ψωμί και να έχουμε κάποιο κέρδος, ο κόσμος θα προτιμήσει το φθηνότερο κι ας είναι ποιοτικά κατώτερο. Είναι, λοιπόν, πολύ δύσκολο να επιβιώσουν τα αρτοποιεία της γειτονιάς και επιβάλλεται να διαχωρίσουμε τη θέση μας στο ζήτημα αυτό, όπως γίνεται σε άλλες χώρες, ξεκαθαρίζοντας στο κοινό πως το ψωμί του φούρνου διαφέρει ποιοτικά από αυτό του σούπερ μάρκετ.
Φυσικά, κατανοούμε τους καταναλωτές που επίσης δυσκολεύονται οικονομικά, γι’ αυτό επιμένουμε ότι η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, ώστε να διατηρηθεί ο αρτοποιός σε υγιή επιχειρηματικότητα. Διαφωνούμε με τους αρτοποιούς που ρίχνουν την ποιότητα για να κρατήσουν τις τιμές χαμηλά. Δυστυχώς, αυτό αποξενώνει τους συναδέλφους, λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού, δυσκολεύοντας την επικοινωνία. Πρέπει να βρεθεί λύση, ώστε να αποκατασταθεί η χαμένη ισορροπία.
Τι σας προβληματίζει περισσότερο, σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο;
Σχετικά με τα όσα προανέφερα, φαίνεται να υπάρχει η πρόθεση για έναν αρτοποιό ταπεινωμένο, κουρασμένο και βρώμικο, που νιώθει ένοχος, όντας ανήμπορος να τηρήσει τη νομιμότητα. Δυστυχώς βλέπω, ότι αυτό το πετυχαίνουν.
Επίσης, είναι πολύ ενοχλητικοί οι ατελείωτοι έλεγχοι στην περιοχή μας (σχεδόν κάθε εβδομάδα) που μας κρατούν τρομοκρατημένους, χωρίς ουσιαστικά να προσφέρουν κάτι στην τοπική κοινωνία (όλοι γνωρίζουμε που πάνε τα χρήματα από τα πρόστιμα). Επίσης, θεωρώ τη φορολογία ανεπίτρεπτα αυξημένη στα είδη πρώτης ανάγκης.
Πώς δραστηριοποιήστε στην αρτοποιία και ποιοι οι είναι οι στόχοι σας;
Το επάγγελμά μου το διάλεξα, δεν είναι επιχείρηση που κληρονόμησα από τους προγόνους μου. Μεγαλώνοντας στη Γερμανία και εξασκώντας διάφορες πρακτικές, επέλεξα ένα επάγγελμα που να είναι ευεργετικό για τον άνθρωπο και να του χαρίζει ευεξία και χαμόγελο. Προσπαθώ, λοιπόν, πάντα να πηγαίνω τη δουλειά μας ένα βήμα μπροστά.
Για παράδειγμα, είχα προτείνει στην Ομοσπονδία τη δημιουργία ενός «εθνικού ψωμιού», του Ψωμιού της Πινακωτής. Το παρουσιάσαμε στην έκθεση της ΑΡΤΟΖΥΜΑ, στο 6ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ψωμιού, αλλά, λόγω COVID, δεν προχώρησε ώστε να διδαχθεί σε όλα τα αρτοποιεία και να αναδειχθεί ως σύμβολο της ελληνικής αρτοποιίας, όπως έχει η Γαλλία τη μπαγκέτα ή η Ιταλία την τσιαπάτα. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε κινητήρια δύναμη για τον κλάδο, διατηρώντας το ενδιαφέρον αρτοποιών και καταναλωτών.
Επιπλέον, το 2022 κατέκτησα μια προσωπική διάκριση για το καλύτερο χειροποίητο κρουασάν βουτύρου στην Ελλάδα, για το οποίο και βραβεύτηκα. Επίσης, φέτος τον Ιανουάριο συμμετείχα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ψωμιού με την ελληνική ομάδα στην πρώτη της παρουσία, όπου κατακτήσαμε την 7η θέση (πολύ καλή για πρώτη συμμετοχή χωρίς εμπειρία και με αντίπαλους πολύ δυνατούς «παίκτες» από ασιατικές χώρες, όπως η Κίνα, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα). Οικονομικά δεν μπορούμε να τους ανταγωνιστούμε. Ευτυχώς, είχαμε στήριξη από ελληνικές εταιρείες, όπως η Lessafre, η Στέλιος Κανάκης, η Μύλοι Παπαφίλη, η Μύλοι Κεπενού και η Περιφέρεια Θεσσαλονίκης και έτσι μπορέσαμε να συμμετάσχουμε στο πρωτάθλημα.
Γενικότερα, είμαι από εκείνους που υποστηρίζουν την υλοποίηση δράσεων από τον κλάδο, ώστε να προσελκύσουμε νέους ανθρώπους στο επάγγελμα, όπου θα έχουν πάντα μια εξασφαλισμένη θέση εργασίας. Σίγουρα το νυχτερινό ωράριο είναι δύσκολο, αλλά με τον καιρό αυτό αλλάζει, καθώς αναπτύσσονται νέες τεχνικές αργής ωρίμανσης του ψωμιού, βοηθώντας τη μετακύληση του ωραρίου προς την ημέρα.
