Στην καρδιά της Ερμούπολης, σε μια γωνιά που οι αναμνήσεις έχουν άρωμα ανθόνερου και γεύση αμυγδάλου, το ζαχαροπλαστείο «Κανακάρης» στέκει εδώ και δεκαετίες σαν ζωντανό κομμάτι της τοπικής ιστορίας. Από το 1970 μέχρι σήμερα, η οικογένεια Κανακάρη γράφει τη δική της γλυκιά διαδρομή, μια ιστορία που ακτινοβολεί μεράκι και αφοσίωση.
Ο Γιάννης Κανακάρης, που μεγάλωσε μέσα στα αρώματα του εργαστηρίου, δεν θυμάται τον εαυτό του εκτός ζαχαροπλαστείου. Σε ηλικία 20 ετών, το 1985, αποφάσισε να ενταχθεί και επίσημα στην οικογενειακή επιχείρηση. Από μικρός είχε το προνόμιο να μαθητεύσει δίπλα στον πατέρα του, τον μαστρο-Τάσο, που από 15 χρονών βρέθηκε σε ζαχαροπλαστεία του νησιού. Τα πρώτα του μαθήματα δεν περιορίστηκαν στις συνταγές, αλλά πέρασαν βαθύτερα, στη φιλοσοφία της ζαχαροπλαστικής: σεβασμός στο υλικό, προσήλωση στη λεπτομέρεια, υπομονή και διαχρονική ποιότητα.
Η δουλειά, όπως εξηγεί ο ίδιος, δεν γνωρίζει αργίες: «Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστος — το εργαστήριο είναι πάντα ανοιχτό. Όμως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, αυτό δεν είναι βάρος, αλλά τρόπος ζωής».
Το πρώτο κατάστημα της οικογένειας άνοιξε στο όνομα της μητέρας του Γιάννη. Το 1995, μαζί με τη σύζυγό του, πήραν τη σκυτάλη και εγκαινίασαν το δικό τους χώρο, συνεχίζοντας την παράδοση και, παράλληλα, δίνοντας νέες ιδέες και πνοή σε μια επιχείρηση που έμελλε να μείνει σταθερή αξία στη γαστρονομική σκηνή της Σύρου.
Η υπογραφή του ζαχαροπλαστείου είναι τα παραδοσιακά γλυκά που έχουν χαράξει μνήμες σε γενιές Συριανών και επισκεπτών: ροδίνια – μια δροσερή πάστα αμυγδάλου με ανθόνερο – και κουβανέζες, νουγκατίνες, σεράνο, κασετίνες, τρούφες, αλλά και η θρυλική πάστα αμυγδάλου. Πάνω από 25 είδη πάστας, σιροπιαστά, περίπου 50 είδη γλυκά κιλού και παραδοσιακές συνταγές που διατηρούνται αυθεντικές, φτιαγμένες πάντα με φρέσκα αυγά, αγνό γάλα και πρώτης ποιότητας ζάχαρη.
Η αγορά της Σύρου, όπως επισημαίνει, έχει τις δικές της ισορροπίες. Οι ντόπιοι στηρίζουν διαχρονικά το ζαχαροπλαστείο, ενώ το καλοκαίρι οι τουρίστες γεμίζουν το μαγαζί, αναζητώντας γεύσεις αυθεντικές, αυτές που δύσκολα βρίσκει κανείς αλλού. Και κάπως έτσι, το ζαχαροπλαστείο παραμένει σταθερό σημείο αναφοράς για όσους θέλουν να γευτούν μια ανάμνηση από το παρελθόν.
Όσο για τη σύγχρονη τάση που θέλει τα γλυκά πιο «μοντέρνα», ο Γιάννης παραμένει σταθερός. «Προτιμώ και στηρίζω την παραδοσιακή ζαχαροπλαστική. Τα αγνά υλικά είναι αυτά που δίνουν χαρακτήρα και κάνουν ένα γλυκό πραγματικά διαχρονικό».
Ξεχωριστή στιγμή στην πορεία του αποτέλεσε η συμμετοχή στο Φεστιβάλ Γαστρονομίας Σύρου. Μια γιορτή που, όπως την περιγράφει, ήταν «μια συγκινητική αναδρομή στο παρελθόν». Ο ίδιος συμμετείχε με την κουβανέζα, παραχωρώντας τη συνταγή στην Μίνα Αποστολίδου, που δημιούργησε το σοκολατάκι Celia Cruz, εμπνευσμένο από τη θρυλική τραγουδίστρια. Παράλληλα, τα διάσημα ροδίνια του ζαχαροπλαστείου παρουσιάστηκαν σε μια πρωτότυπη παραλλαγή από τη Ρένα Οροκλού. «Ελπίζω να επαναληφθεί η διοργάνωση, γιατί τέτοιες δράσεις δίνουν ζωή στην τοπική γαστρονομική μας παράδοση».
Όσο για το μήνυμα που στέλνει στους νέους που κάνουν σήμερα τα πρώτα τους βήματα στη ζαχαροπλαστική; «Μόνο αν αγαπάς πραγματικά αυτή τη δουλειά αξίζει να τη διαλέξεις. Θέλει αγάπη, υπομονή και μεράκι. Αν όμως τη λατρεύεις, κάθε δυσκολία γίνεται ευκαιρία για να πας μπροστά. Και το πιο σημαντικό: να μείνεις αυθεντικός και να αφήσεις το δικό σου αποτύπωμα».
Το ζαχαροπλαστείο «Κανακάρης» δεν είναι απλώς ένα μαγαζί. Είναι μνήμη, οικογένεια, γεύση και ιστορία — ένας ζωντανός φορέας της Συριανής γαστρονομικής ταυτότητας, που συνεχίζει, μισό αιώνα μετά, να σερβίρει το παρελθόν και το παρόν στην ίδια γλυκιά μπουκιά.
