Λαχταριστά ψωμάκια με πορτοκάλι & βανίλια που θα εντυπωσιάσουν με τη γεύση και το άρωμά τους!

Συνεχίζουμε την αναδρομή μας στα καλύτερα προζυμένια ψωμιά ανά την Ελλάδα και αυτή τη φορά θα κάνουμε μια στάση στην Παραμυθιά για ένα ιδιαίτερο ψωμί που, στην αυθεντική του μορφή, το είδα ψημένο σε τελαρωτό φούρνο, με πέτρινες πλάκες, σωληνωτό. Αυτός ο φούρνος ψήνει
με παραδοσιακό αργό τρόπο, που σημαίνει ότι ένα καρβέλι του κιλού θα το ψήσει σε 70 λεπτά. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο παραδοσιακός τρόπος παραγωγής με πάσες και πανιά, η αργή αρτοποίηση αλλά και η ιδιαίτερη γεύση του ψωμιού αυτού. Είναι ένα ψωμί βαρύ, με άριστη διατηρησιμότητα και ελαφρώς υπόξινη γεύση. Αν και η παραγωγή απαιτεί μόνο ένα αλεύρι Μ κίτρινο, το χρώμα της ψίχας, λόγω της αργής ωρίμανσης αλλά και του προζυμιού, είναι ροδοκόκκινο και η κόρα αρκετά τραγανή.

Τη συνταγή που θα ακολουθήσει την ανακάλυψα στα 20 μου χρόνια. Είμαι στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στα Λ. Αιδηψού, μόλις έχω απολυθεί από τον ελληνικό στρατό εκπληρώνοντας τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις και ξεκινάω την επαγγελματική μου καριέρα ως αρτοποιός και επιχειρηματίας, στον πρώτο μου φούρνο. Δύσκολα ωράρια, απαρχαιωμένα μηχανήματα, μαζούτ ως καύσιμη ύλη, ξενύχτι και μεγάλος κόπος. Το χωριό όμως ανταποκρίθηκε στην προσπάθειά μου και από περίπου 100 κιλά την ημέρα στις αρχές, μέσα σε έξι μήνες έπιασα τα 700-800. Ήρθε το καλοκαίρι με τους τουρίστες και πήγα στα 1300 κιλά! Αυτή λοιπόν τη συνταγή, καθώς και τα μυστικά της, μοιράζομαι σήμερα μαζί σας μετά από σχεδόν 30 χρόνια. Ψωμί χωριάτικο, μεγάλου βάρους, σχετικά μικρού όγκου, με βαριά, υνεκτική ψίχα κίτρινου χρώματος, υγρή και σπογγώδη. Χοντρή, σκουρόχρωμη κόρα, με άγρια υφή και σκασίματα. Μεγάλη διάρκεια ζωής (προζύμι βασιλικού 3-4 ημέρες), όξινα αρώματα και γεύση.